اشعار للغير

بكا

تصور لما بتقعد عاقل جدا
وكل ما بتتوقع شيء بالضبط بيحصل
وكل ما بتخاف من شيء تروح باعد عنه
فيتاكد لك انك صح
ساعتها بتعرف انك واقعى
يجوز؟
او عقلانى؟
او خدك خد ع اللطم كتير
فمن السهل تعرف ايه الجاى
وخصوصا ان الايام
على نفس الصوره المحصوره
بين انت مركز للدايره
وشويه حاجات حواليك عماله تدور
وبنفس طريقتها البايته الباهته
نهار ف ليل
وليل ف نهار
مش دى القضيه
القضيه
انك مش عارف
تندم على شيء
او تبكى
او تستنى
او تحزن لما يموت منك شيء
رغم انك كل يوم
بتموت فيك اشياء
فتروح ببساطه
راكنها جنب الحيط
وبنظره عديمة اللون0000
دنيا0000
نفسى امسك فيك واضرب اضرب
يمكن تصحى
او يمكن تتهز وتزعل
ازعل
حاول تزعل
اندم احزن
حاول تانى تطير
نادى عليك
حب
اكره
حاول تستنى فى شيء
قربت بجد تموت
[b][center]

فى رحلتى عديت على كل أصناف البشر ..
وعرفت ناس طيبين .. وناس قلوبها حجر ..
لكنى عمرى مالقيت مخلوق عجيب ..
فى الغدر أو فى الجحود أو فى حب الضرر ..
******
صدقت روحى يوم مالقيتك وديع ..
صافى وحنين وناعم كمثل الحرير ..
وشكلك الخادع .. والقناع الزيف ..
غشنى .. وشدنى .. وافتكرت لقيت نبى ..
او لقيت انسان حقيقى فى الحياة ..
ومشيت وراك على اكون لك صديق ..؟؟
ماكنتش اعرف انك فيك مخلوق هلامى برمته ..
مالوش فى خلق الامنيه وصون الوداد ..
ولا له فى صدق النيه ..
ولا لوش فى حب الخير أثر ..

يامالك الحزين ..
فى حالة التكبير .. أو حالة التصغير ..
ملكت ايه ..
حبة عفن ..
فيك الخطايا السبع ..
فيك ابشع صور ..
الرغبة فى ذبح الامال فى قلوب البشر
والدوس على رقاب العباد المقمعه بالقهر ..
والشراهه فى ابتلاع كل الصغار زى السمك ..
لاحلن تكون الفرد والقوة الوحيدة فى الوجود ..
والطمع فى كل مملوك لغيرك فى الحياه ..
رغم ان ربك سلحك بكل شىء ..
ومانتاش فى حاجه لاغتصاب حلم الجميع ..
والكسل .. عن دفع الخطر عن اى حد ..
وقلبك المشغول بذاتك واعتلائك ع الرءووس ..
والغضب على اى حد ممكن يكون مصباح منير
لك فى الطريق ..
أو لاجل تفرض رؤيتك على الجميع ..
والحسد فى عينك طوفان فظيع ..
والتكبر والتعالى عالقلوب المؤمنه بالله قوى
والتفاخر والتجبر باجتياز كل الحدود ..
تلك الخطايا يا ايها الوغد المكلل بالعفن ..
موجوده فيك ..
وكلها منك اليك ..

احمد زغلول كتب:
بامرّغ قلبى ف ترابك
و باتمسح ف اعتابك
ويجى الليل
ألم شوارعك الكاينة ف تكوينى
و باطلقها ف أحلامى
تنسينى هموم اليوم
وحين الصبح ما يصبّح
أقوم اغسلها بمشاعرى
ف تتفتح......
ورود شعرى
أزوقها ف بوكيه وردى
وأهديها لرمال الشط
واعيد ترتيب خطاويّا
ما هى غيّه
ومن صغرى باحب اصلى الملاغيّه و ...........
رزاز الميه فوق وشى بينعشنى
و يفرشنى على شطك ...
قصيدة لبنت مكسوفة
ما نا أصلى زمان سايب
بواقى الحلم ع الميه
وانا سابق خطاويا على رملك
وبانكش كل يوم عنى
يعدى اليوم ..
ويجى الليل ما بلقانى
ألم شوارعك الكاينه ف تكوينى
و أستنى
لحد الصبح ما يصبّح
واعيد الكره من تانى
.....................................